owocniki
wieloletnie, resupinatowe, początkowo małe, cienkie i koliste, zlewające się następnie w większe plastry i w końcu pękające na małe 0,5-1,5 cm średnicy, prostokątne lub wielokątne poletka lub bryłki, przyczepione w jednym punkcie do podłoża zwężoną nasadką przypominającą krótki trzonek i rosnące tylko pionowo w dół, osiągające w końcu długość 2-8 mm i bardzo łatwo odrywające się od podłoża; niekiedy na pionowym podłożu odginają się na górnym brzegu w bardzo mały, 1-3 mm, ciemnobrunatny kapelusz o górnej powierzchni brunatno filcowatej i strefowanej, następnie łysiejącej i pokrytej skorupiastym, brunatnoczerwonym korteksem
konsystencja:
twardy, prawie zdrewniały, na przekroju z 10-20, a nawet 50 warstwami, z których najstarsze są czarnobrunatne, młode jaśniejsze; powierzchnia hymenialna wypukła, białoszarawa, bladożółtawa do blado-cynamonowo-szarej, oszroniona, gładka i goła, powierzchnia ahymenialna ciemnobrunatna do prawie czarnej, nieco skorupiasta
forma ochrony:
status na Czerwonej liście [V] narażone na wymarcie
wartość:
niejadalne
występowanie:
na okorowanych, starych, leżących kłodach dębowych, głównie na dolnej i bocznej
stronie; kolonie tworzą nawet kilkumetrowej długości popękane płaty,
saprofityczny grzyb rozkłada najchętniej drewno dębów i wywołuje charakterystyczną białą kieszonkowatą zgniliznę; sporadycznie może zakażać drewno żywych dębów, wnikając przez pęknięcia kory
Literatura
