Strzępiak piaskowy Inocybe serotina Peck

owocniki

kapelusz:

2-7 cm średnicy, mięsisty, płasko wypukły z nieznacznym tępym garbkiem, o brzegu prostym, często promienisto spękanym; powierzchnia sucha, gładka, delikatnie włókienkowata, bez śladu łuseczek; kolor jasnoochrowy lub ochrowordzawy, często bledszy na szczycie aniżeli na brzegu kapelusza

blaszki:

gęste, zatokowato wycięte lub prawie wolne, jasnoszare do brązowordzawych; ostrze jasniejsze i delikatnie frędzlowate

trzon:

5-10×1-1,5 cm, często wygięty, mięsisty, twardy, równogruby lub nieco zgrubiały u podstawy, gdzie pokrywają go liczne ziarenka piasku, biały lub jasnobrązowawy, delikatnie włókienkowaty, brązowawy w części szczytowej

miąższ:

jędrny, biały, o woni spermy, bez smaku

wysyp zarodników:

zarodniki wydłużone eliptycznie, rzadziej z nieregularnymi wklęśnięciami

występowanie:

pojedynczo w piasku wydm nadmorskich wśród pędów Salix repens, spotykany w drugiej połowie lata

uwagi:

spotykane są też owocniki o kapeluszach ciemniejszych, szaroochrowych, z resztkami jasanobeżowej zasnówki, z białymi trzonami oszronionymi na szczycie, co świadczy o obecności metuloidów na troznie (tzw. kaulocystyd)

Literatura