Dzwonkówka jedwabista Entoloma sericeum Quél. 1872

owocniki

kapelusz:

higrofaniczny, wilgotny ciemny sepia, czerwonobrązowy, szarobrązowy, rogowobrązowy i z daleko prześwitującymi blaszkami, suchy beżowobrązowy, wysychający promienistymi pasami; (10) 20 – 50 (70) mm średnicy, stożkowato wypukły, z wiekiem wypukły do rozpostartego z małą brodawką w centrum ale także bez niej; powierzchnia matowa do silnie jedwabiście lśniącej gdy suchy, delikatnie promieniście włókienkowata; brzeg długo podwinięty, ostry

blaszki:

młode szarobrązowe, potem szare do szarobrązowych z różowym odcieniem; średnio gęste, szerokie, wycięte ale też przyrośnięte lub nawet zbiegające ząbkiem, ostrze równe

trzon: 

barwy kapelusza lub jaśniejszy; 25 – 60 (80) x 3 – 6 mm, cylindryczny, podstawa zwykle rozszerzona, często spłaszczony z długą bruzdą, kruchy, pusty; powierzchnia matowa, wzdłużnie biało włókienkowata, podstawa zwykle biało owłosiona

miąższ: 

barwy kapelusza lub nieco jaśniejszy, cienki w kapeluszu, kruchy; zapach i smak wyraźnie mączne, łagodny

forma ochrony:

brak

wartość:

trujące

występowanie:

od lata do jesieni na łąkach, pastwiskach, pobrzeżach dróg i ścieżek, na różnego typu glebach, zarówno ubogich, jak i żyznych, pospolita

Literatura