owocniki
tworzy charakterystyczne narośla na pniu porażonego drzewa, zbudowane z tkanek grzyba o średnicy do 50 cm, zewnętrzna strona jest czarna, spękana, podobna do koksu, w miejscach pęknięć i w szczelinach można dojrzeć żółtą do rdzawobrązowej lub czerwonobrązowej grzybnię, wnętrze narośli tworzy zbita i bardzo twarda masa grzybni koloru żółtego, rdzawobrązowego
porozdzielana białawymi lub cętkowanym przerostami jaśniejszej grzybni, narośla rosną wiele lat i nie produkują zarodników podstawkowych
rurki:
jednowarstwowe, stanowią niemal całą grubość owocnika, ustawione skośnie do powierzchni, 1-3 mm długości
pory:
kanciasto-koliste lub wydłużone, 0,1-0,6 mm średnicy, 3-4 na 1 mm, początkowo ich powierzchnia jasna, żółtawo-oliwkowo-brunatna, z białawym lub szarawym gęstym nalotem na gładkich lub
ząbkowanych ostrzach, z wiekiem ciemniejąca do ciemnobrązowej
miąższ:
skórzasto-mięsisty, korkowaty, suchy, twardy i łamliwy
forma ochrony:
grzyb pod ochroną częściową, status na Czerwonej liście [R] rzadki
występowanie:
głównie na brzozach ale i bukach, jarzębinie, olszach, klonach
inne nazwy:
huba ukośna, huba skośnorurkowa, czarna huba, włóknouszek ukośny, błyskoporek ukośny, czaga
wartość:
niejadlane
wartości lecznicze:
grzyb ten jest surowcem do produkcji preparatu o nazwie “Befungin”, wytwarzanego w byłym Związku Radzieckim od 1976 roku, jest on stosowany pomocniczo w chorobach gastrycznych, nowotworach żołądka i innych, bogato ukrwionych organów, w tych przypadkach, w których niedopuszczalna jest radioterapia i zabieg chirurgiczny, stosowanie preparatu
powoduje zmniejszenie bólu, polepsza samopoczucie, a w początkowym stadium choroby zatrzymuje rozwój nowotworu, grzyb ten ma od dawna zastosowanie w medycynie ludowej służy do przyrządzania nalewki o działaniu leczniczym, zbliżonym do “Befunginu”
ciekawostka:
grzybnia rozwija się w drewnie i oprócz tego, że jej wytworem są wieloletnie narośla, tworzy też nietrwałe, roczne, owocniki pomiędzy warstwami drewna albo pomiędzy drewnem a korą i są one z tego powodu przeoczane, są one rozpostarte, szerokości do kilkudziesięciu cm i rozciągające się wzdłuż pnia na odcinku do kilku metrów, zwykle w sąsiedztwie narośli
Literatura