Gołąbek kruchy Russula fragilis (Pers.: Fr.) Fr. (1838)

owocniki

kapelusz:
2,5-6,5 cm średnicy, mocno wypukły, potem płasko rozpostarty a nawet wklęsły, łamliwy, odznaczający się dużą zmiennością barw, od żywoczerwonej, różowolilia, porzeczkowej, do purpurowoczarniawej, na brzegu zwykle jaśniejszy, a niekiedy wyblakły, lub też w centralnej części wpadający w kolor różowożółtawy, ewentualnie w zielonkawu; brzeg podwinięty, tępy, z wiekiem krótko karbowany
skórka:
na wilgotno lepka i błyszcząca, nieco szorstka, można ją oderwać do połowy kapelusza
trzon:
walcowaty lub zgrubiały u dołu, gładki, jedwabisty, nieco podłużnie żeberkowany, biały, jasnożółtawy u podstawy, pełny, początkowo jędrny, z wiekiem watowaty i łamliwy
miąższ:
gruby w części centralnej, biały, niezmienny lub nieznacznie żółknący; zapach słaby, owocowy, smak bardzo ostry, piekący
blaszki:
względnie gęste, nieraz rozwidlone w różnych miejscach, prawie wolne, białe lub białawe; zmarszczki drobne
wysyp zarodników:
biały
forma ochrony:
brak
wartość:
niejadalne
występowanie:
pospolicie w wilgotnych lasach iglastych jak i liściastych, głównie pod świerkami, brzozami, bukami

Literatura