Kępkowiec jasnobrązowy, podblaszek gromadny Lyophyllum decastes decastes (Fr.) Singer (1951)

owocniki

kapelusz:

brązowy do ochrowobrązowego, z tłustym połyskiem, czasem też jasny, prawie biały; 60 – 100 (150) mm średnicy, początkowo półkulisty, z wiekiem wypukły do płaskiego, często z obłym garbkiem; powierzchnia gładka, z połyskiem; wilgotna skórka jest ściągalna niemal do centrum kapelusza; brzeg ostry

blaszki:

białawe, często z wiekiem z czerwonobrązowym do żółtobrązowego odcieniem; dość wąskie, gęste, przyrośnięte, ostrza gładkie

trzon:

białawy do szarawego; 45 – 100 (200) x 8 – 15 (20) mm, cylindryczny lub rozszerzony u podstawy, zwykle wygięty, często trzony sąsiednich owocników zrośnięte podstawą; pełny, elastyczny; powierzchnia wzdłużnie włókienkowata, u góry biało oprószona

miąższ:

biały, elastyczny, w centrum kapelusza gruby, ku brzegom cienki; bez zapachu; smak łagodny, nieokreślony

wysyp zarodników:

biały

forma ochrony:

brak

wartość:

jadalne

występowanie:

owocniki zwykle wyrastają w zrośniętych grupach liczących nawet kilkadziesiąt kapeluszy, w czarcich kręgach lub w szeregach, rzadko pojedynczo; jesienią, w lasach liściastych i iglastych, w miejscach trawiastych, wzdłuż dróg, w parkach, ogrodach, w miejscach bogatych w humus, wśród pokrzyw i innej roślinności azotolubnej; mogą nawet wyrosnąć w wykopach ziemnych lub w ziemnych piwnicach

synonimy:

Lyophyllum aggregatum (Schff. ex Fr.) Kuhn.

Literatura