owocniki
jednoroczne, rzadziej dwu- i trzyletnie, początkowo niewielkie, potem zlewające się w większe, niekiedy rozległe, 1-3(-4) mm grubości, a w przypadku dwu- trzyletnich owocników do 10 mm grubości resupinaty o długości kilku metrów i szerokości do 0,5 m, zwłaszcza na podłożu pionowym, zwykle dość silnie przyrośnięte, początkowo dość miękkie, białawe, bladożółte lub siarkowożółte, z wiekiem odbarwiające na kolor szarawobiały, w stanie suchym brudno-blado-brunatnawy, zawsze kruche i zwykle popękane na drobne nieregularne kwadraciki
miąższ:
bardzo cienki, u owocników warstwowanych wskutek zarośnięcia dolnych warstw rurek do 1-3 mm grubości, białawy, o konsystencji kredy, po wyschnięciu ziarnisto-proszkowaty, pod działaniem jodu zabarwiający się zwykle bardzo silnie na kolor siny, lub prawie czarny; płonny brzeg owocnika biały, czasem dość szeroki, najczęściej jednak wąski, cienki, pajęczynowaty, w końcu zupełnie znikający, smak miąższu bardzo gorzki
rurki:
proste lub ukośne, przeważnie 1-warstwowe, rzadziej 2-3 warstwowe, przyrastające corocznie 1-2,5 mm, a na pionowych podłożach do 5 mm i wtedy też zewnątrzne rurki zwykle otwarte, o ostrzach całych, nie często drobno ząbkowanych i delikatnie omszonych
pory:
0,1-0,3 mm średnicy, przeciętnie 3-5 na 1 mm, koliste lub podłużne, czasem zatokowato powyginane
forma ochrony:
status na Czerwonej liście [V] narażone na wymarcie
wartość:
niejadalne
występowanie:
na drewnie iglastym; owocniki mają konsystencję starego żółciaka siarkowego; wywołuje zgniliznę typu brunatnego; gatunek dość rzadki, spotykany w Polsce głównie w rezerwatach
Literatura