owocniki
kapelusz:
biały, białawy, pośrodku czasem nieco zszarzały, także czasem ze słabym różowym odcieniem, miejsca uciśnięte mogą żółknąć; 30 – 100 (200) mm średnicy, początkowo półkulisty, z wiekiem wypukły do płaskiego; powierzchnia prawie gładka, sucha, początkowo bardzo drobno przylegająco wełnisto-łuseczkowata na brzegu kapelusza; brzeg nieco wystający poza blaszki, początkowo z krótkimi resztkami osłony
blaszki:
białe, szarawe, z wiekiem różowieją, co najwyżej jasno mięsnoróżowe; po dłuższym czasie od zebrania owocników, podsychając, stają się wyraźniej mięsnoróżowe, także uciśnięte mogą nieco czerwienieć; prawie wolne; gęste
trzon:
biały, w uciśniętych miejscach czasami żółknący lub różowiejący; 40 – 80 × 7 – 15 mm, równogruby, podstawa ±bulwkowato lub maczugowato rozszerzona; powierzchnia gładka, naga; trzon z pierścieniem, pierścień błoniasty, trwały, biały, ściągalny ku górze; trzon w środku z pustym kanałem
miąższ:
biały, niezmienny lub wolno, słabo różowiejący lub żółknący; w centrum kapelusza dość gruby, u młodych owocników bardzo zwarty, potem elastyczny; smak i zapach słabe, przyjemne, grzybowe, czasem zapach wyraźny, nieco anyżowy
występowanie:
częsta, owocniki wyrastają częściej dopiero późną jesienią, pojedynczo lub w grupach, nieraz licznie, na terenach trawiastych, w parkach, na polach, w ogrodach na posypanych korą klombach, na świeżo założonych trawnikach, na trawiastych poboczach dróg
Literatura
