Strzępiak ziemistoblaszkowy Inocybe geophylla (Fr.: Fr.) P. Kumm.

owocniki

kapelusz: 

1-4 cm, za młodu czysto biały, na starość od szczytu żółknący lub brązowiejący, w środku garbek zaostrzony lub zaokrąglony; świeża skórka ma jedwabisty połysk; w stanie zamkniętym kapelusz jest  połączony z trzonem zasnówką


blaszki: 

najpierw białe potem brudnoziemistobrązowe

trzon: 

biały za młodu u góry ze szczątkami zasnówki, trochę włókienkowato-kosmkowaty

miąższ:

zapach spermy

forma ochrony:

brak

wartość:

śmiertelnie trujące, ma wysokie stężenie muskaryny paraliżującej między innymi mięśnie oddechowe

występowanie:

owocniki wyrastają od maja(lipca) do listopada w miejscach trawiastych, wilgotnych, wzdłuż dróg w lasach liściastych i iglastych


inne nazwy:

strzępiak ziemisty

Literatura

22 września 2012 Kaszuby

29 września 2019 TPK Gdańsk Dolina Zagórskiej Strugi
19 września 2015 Lipuska Huta