Nagoć sabinowa Gymnosporangium sabinae (Dicks.) G. Winter

Na górnej stronie liści gruszy pojawiają się wiosną jaskrawopomarańczowe lub czerwonawe plamy z czarnymi punktami. Są to spermogonia grzyba. Z czasem plamy ciemnieją, a na dolnej stronie liścia pod plamami pojawiają się nabrzmienie ze stożkowatymi ecjami o średnicy do 1 mm i wysokości do 3 mm. Ecja zazwyczaj tworzą skupiska, często w postaci pierścienia[4]. Dojrzałe ecja pękają podłużnie i wydobywają się z nich ecjospory. Warunkiem ich dalszego rozwoju jest dostanie się na liście jałowca sawiny, który jest żywicielem pośrednim. Wiosną w drugim roku po zasiedleniu jałowca tworzą się na nim żółte telia. Powstają w nich teliospory, które po uwolnieniu się z teliów kiełkują wytwarzając podstawki. Powstające na podstawkach bazydiospory przenoszone przez wiatr dokonują infekcji gruszy[4].

Znacznie rzadziej niż na liściach pojawiają się objawy rdzy gruszy także na ogonkach liściowych, pędach i owocach w postaci pomarańczowych wzniesionych i twardych plam. Porażone owoce zazwyczaj opadają na ziemię, te zaś, które zostaną na drzewie, nie nadają się do spożycia

wystepowanie:

w Polsce choroba ta ostatnio występuje coraz częściej, głównie w przydomowych ogrodach i na działkach. Prawdopodobnie związane to jest z tym, że jej drugim żywicielem jest jałowiec sabiński, który często uprawiany jest w przydomowych nasadzeniach jako roślina ozdobna. Na plantacjach gruszy choroba pojawia się rzadko i nie ma większego znaczenia gospodarczego.

Literatura