owocniki
kapelusz:
średnica 3–10 cm, wyjątkowo do 15 cm., zazwyczaj owocniki wyrastają grupkami po 2–3; u młodych owocników wypukły lub półkulisty, o powierzchni gliniastoczerwonej i pokrytej drobnymi, brunatnordzawymi łuseczkami, z wiekiem rozprostowuje się i staje się płaski z niewielkim zagłębieniem, lub nawet kielichowaty, a jego powierzchnia staje się naga, brudno-ochrowożółta
blaszki:
początkowo białawe, wąskie, tępe, o równych ostrzach, potem żółtawe, o szerokości 4–8 mm i ostrzach ostrych, delikatnie ząbkowanych; dość często są widlasto rozgałęzione, a przy trzonie połączone anastomozami, daleko zbiegają po trzonie
trzon:
wysokość 3–15 cm, grubość do 7–15 mm, centralny, lub nieznacznie ekscentryczny, twardy, mięsisty, pełny; powierzchnia o barwie żółtawej, bardzo gęsto pokryta brunatnordzawymi łuseczkami; podstawa trzonu często korzeniasta, o długości do 5 cm.
miąższ:
biały, tylko u podstawy trzonu słomiastożółty, u młodych owocników soczysty, szybko jednak twardnieje; zapach silny, przyjemny
wartość:
niejadalne
forma ochrony:
status na Czerwonej Liście [E] wymierające
występowanie:
od czerwca do września w lasach i parkach, na żywych drzewach liściastych, na pieńkach np. topoli białej i osiki
Literatura
Owocnik na kłodzie topolowej w Potoku Służewieckim. Warszawa Wilanów 26 maja 2016