owocniki
skórkowate, cienkie, do 0,1 cm grubości, rozpostarte, 2-10 cm szerokości, z odstającym górnym dość wąskim brzegiem, często w kształcie kolistych kapelusikówo śr. 0,2-2 cm, lub wachlarzowate; górna powierzchnia kapelusza brunatna do czarnej, aksamitna, z wiekiem wyłysiała, nieco postrzępiona; powierzchnia hymenialna charakterystycznie żyłkowana i falisto powyginana, jaskrawordzawo zabarwiona, jakby silnie oszroniona.; warstwa ahymenialna 0,2-0,26 mm gr., ciemna, zbita, złożona z gęsto splecionych strzępek grubościennych; warstwa środkowa (trama) 0,25-0,35 mmgr., złożona z dość gęsto splecionych, równolegle przebiegających strzępek grubościennych, silnie i prawie pod kątem prostym rozgałęzionych, gładkich, brunatnawych lub żółtawych; subhymenium do 0,2mm gr., złożone z dość luźno splecionych strzępek cienkościennych, podobnie silnie rozgałęzionych jak w warstwie środkowej, bezbarwnych, pokrytych rdzawymi kryształkami przebarwiającymi się w KOH na kolor ciemnozielony, podobnie jak wszystkie elementy wchodzace w skład hymenium
forma ochrony:
status na Czerwonej Liście [E] wymierające
występowanie:
saprofit wywyłujący białą zgniliznę drewna drzewiglastych i liściastych; w Polsce znany z Puszczy Białowieskiej, jest to gatunek berealno-górski
Literatura
