Muchomor szyszkowaty Amanita strobiliformis (Paulet ex Vittad.) Bertill.

owocniki

kapelusz:

białawy do jasnoszarego; (80) 100-150 (250) mm, początkowo półkulisty, z wiekiem wypukły, płaski, w centrum zagłębiony; resztki osłony tej samej barwy lub ciemniejsze, w postaci grubych, nieregularnie porozrywanych płatów, miękkie i delikatne, często zwieszające się z brzegu kapelusza, początkowo osłona jest wilgotna i ma mazistą, piankowatą konsystencję; brzeg ostry

blaszki:

białe do kremowych; gęste, szerokie, wykrojone do wolnych, ostrza gładkie do nieco kłaczkowatych

trzon:

barwy kapelusza; powierzchnia pokryta mięką, włóknistą, lepką osłona; 120-200 x 20-30 (40), głęboko zagłębiony w podłożu, nieco rozszerzający się ku podstawie, podstawa z mniej lub bardziej zaznaczoną bulwką; pierścień nietrwały, kosmkowaty, z wierzchu prążkowany; pochwy brak, ewentualnie wałeczkowate zgrubienia w dolnej części trzonu; miąższ twardy, trzon pełny

miąższ:

biały, w kapeluszu gruby, zapach słaby, przyjemny; smak słaby, łagodny, rzodkwi

forma ochrony:

status na Czerwonej Liście [R] rzadki, zasługuje na ochronę

wartość:

jadalne

występowanie:

nieczęsty, owocniki wyrastają latem, pojedynczo lub w grupach po kilka, w miejscach ciepłych, wilgotnych i żyznych, w lasach liściastych, mieszanych i w parkach, zwykle pod bukami

Literatura

grzyby.pl

nagrzyby.pl

grzybiarze.eu

nahuby.sk

galeria zdjęć