owocniki
mniej lub bardziej wyraźnie odwrotnie gruszkowaty lub odwrotnie stożkowaty, średnicy 20 – 50 mm, do 50 mm wysokości; u podstawy dobrze wykształcony sznur grzybni
osłona zewnętrzna (egzoperydium):
z kolcami jednego typu, twałymi, sztywnymi, cienkim, gęstymi, niskimi (do 1 mm wysokości). Kolce pojedyncze, wyginające się ku sobie lub gwiazdkowato skupione; w miarę dojrzewania ciemnieją do czarnobrązowych; nie przykrywają całkowiecie osłona wewnętrzna (endoperydium) która jest przez nie widoczna, lśniąca, początkowo biaława, z wiekiem ciemnieje, brązowowa, brązowożółte; pęka na szczycie niewielkim ujściem dla zarodników
podglebie:
o stosunkowo dużych komorach, stopniowo przechodzi w kolumelę; białe z wiekiem szarobrązowe, szarofioletowe
gleba:
oliwkowobrązowa
forma ochrony:
brak
wartość: jadalne, białe w środku
występowanie:
latem i jesienią, w grupach, w lasach iglastych i mieszanych, preferuje lekkie, kwaśne gleby próchniczne
Literatura
