owocniki
kapelusz:
ciemnobrązowy, w centrum ciemniejszy, aż czarniawy; 10-30 mm średnicy, początkowo stożkowaty, z wiekiem do płaskiego, czasem z niskim garbkiem; powierzchnia matowa, aksamitno-ziarnista, z grubszymi, czasem odstającymi włókienkami w centurm, może być słabo żyłkowana w centrum, prześwitująco prążkowany do połowy promienia
blaszki:
młode jasnoróżowe, z wiekiem do różowobrązowych; ostrza tej samej barwy; wolne, wybrzuszone, do 4 mm wysokości; dość gęste; ostrze tej samej barwy lub białawe, drobno karbowane lub ząbkowane
trzon:
biały do kremowego z powierzchnia pokrytą brązowymi włókienkami, jaśniejszymi i mniej gęstymi w górze trzonu (u formy minutissimus powierzchnia trzonu bez lub z ciemniejszymi włókienkami jedynie u jego podstawy); 18-45 × 1-3 mm, równogruby, u podstawy nieco bulwiasto zgrubiały; pełny, na starość z kanałem
miąższ:
białawy; zapach słaby, nieokreślony; smak łagodny
forma ochrony:
brak
wartość:
niejadalne
występowanie:
rzadki, owocniki wyrastają od lata do jesieni, zwykle pojedynczo, na martwym drewnie olszy lub wierzb, opadłych gałązkach, itp., w lasach i zaroślach łęgowych
Literatura
