Czyreń topolowy Phellinus populicola Niemelä

owocniki

wieloletnie, początkowo o półkulistym kształcie, potem kopytkowaty, do podłoża przyrasta bokiem, zazwyczaj osiąga szerokość do 15 cm, grubość do 13 cm w podstawie, wystaje z podłoża do 12 cm: silnie rozrośnięte owocniki osiągają szerokość nawet 30 cm i grubość 20 cm: powierzchnia gładka, często z lekkim połyskiem, ciemna, o barwie od szarobrązowej do prawie czarnej, często popękana: starsze okazy często porastają glonami lub mchem, wskutek czego są zielone: obrzeże zaokrąglone, o barwie od oliwkowobrązowej do cynamonowej: charakterystyczną cechą jest to, że w miejscu, w którym rośnie powoduje w pniu zaatakowanych drzew powstawanie charakterystycznych, podłużnych zagłębień

hymenofor:

rurkowy, gładki, równy, u młodych owocników skośny, u starych poziomy, o barwie od cynamonowej do brązowej, czasami ciemnobrązowej

pory:

regularne, okrągłe lub elipsowate, bardzo drobne, w liczbie 4–6 na 1 mm. pojedynczy por ma wewnętrzną średnicę 0,10–0,14 mm, jego ścianka około 0,05–0,10 mm: krawędzie porów matowe, zaokrąglone: starsze rurki wypełnione są kremową warstwą grzybni

forma ochrony:

status na Czerwonej liście [E] wymierające

wystepowanie:

pasożyt i saprotrof na żywych topolach osikach i topolach białych, rośnie jeszcze kilka lat po śmierci żywiciela

Literatura